Mijn beste vriend is opnieuw verliefd geworden. Hij zoekt zijn nieuwe vlam een keer per maand op in het ruige Normandië. Nathalie die zo mooi is als haar naam klinkt, is overgeplaatst van Toscane naar Normandië. Dat is prettig voor Klaas. In principe kan hij haar nu zelfs met de trein bezoeken. En dat past bij zijn duurzame karakter.

De vraag die hij mij stelt tijdens een fietstocht naar een fijn terras in de schaduw op een zonnige vrijdagmiddag is: waarom kan mijn vrouw nou niet accepteren dat ik van twee vrouwen hou? Misschien Klaas, antwoord ik, ligt het anders. Het is niet zo dat jij niet van twee vrouwen mag houden, maar je verwaarloost je eerste vrouw doordat je te pas en te onpas afreist naar Nathalie. Zonder openheid van zaken. Zonder te overleggen met haar. Dus je vindt me niet polyamoureus? Nou nee, want dan zou je eerste vrouw niet zo heel angstig en zo super jaloers zijn. En zou ze niet dreigen met een scheiding. Klaas heeft zijn vrouw pas een jaar later opgebiecht dat er een andere vrouw is die zijn reisdoel bepaalt. De meeste mensen hebben vooral pijn doordat hun geliefde tegen hen liegt. En dan niet over iets onbenulligs als het vergeten van een boodschap. Zo ook, de vrouw van Klaas.

Maandag bezoekt Klaas zijn coach die hem onomwonden vertelt dat het onrust is die hem beweegt. Zij is zelfs van mening dat het meer onrust is dan liefde. Ik zie een teleurgesteld klein jongetje op het beeldscherm van mijn Iphone. Zijn normaal opgewekte stem klinkt wat monotoon. Had hij eindelijk een verklaring voor zijn gevoelens voor Nathalie, is het dus geen – enigszins geaccepteerde – polyamorie, maar onrust dat hem drijft. Chris, de coach, schijnt zelfs gezegd te hebben dat het angst is. Klaas wordt steeds somberder aan de telefoon. Of de liefdesdokter nog even met hem door de stad wil wandelen. Ik laat Scott & Bailey even alleen hun moord oplossen en druk op de pauze-knop. Ik veter mijn wandelschoenen vast, zodat ik hem bij kan houden. Klaas staat al voor mijn deur als ik beneden kom. Lange benen zijn soms een uitkomst. Hij kijkt verdrietig en steekt gelijk van wal.

Het is bijzonder om te merken dat ook deze amoureuze ontwikkeling een herhaling van zetten is. Hoe vaak heeft Klaas al niet geprobeerd zich los te maken van zijn huwelijk. Hoe vaak is hij niet weer teruggegaan naar zijn vrouw. Ik vermoed dat zijn coach gelijk heeft. Hij wordt gedreven door angst, angst voor het leven, angst voor de dood en rent zijn dromen achterna, en realiseert zich niet dat hij daarmee telkens andere vrouwen meetrekt in zijn zoektocht. En hen eigenlijk voor het lapje houdt.

Het gaat er in de liefde om dat je zoveel mogelijk vanuit de zelfde intenties voor elkaar kiest. Je kunt niet de ene vrouw behagen en de andere vrouw verwaarlozen en je verschuilen achter een polyamoureuze inborst. Je kunt wel willen inzien dat je gedreven wordt door angst of onrust en daarmee gaan werken door gesprekken. Klaas ziet dat helemaal in tijdens deze wandeling, maar reist de volgende ochtend eerst naar Normandië.