De zoete geur van kwetsentaart. Of de indringende geur van mals draadjesvlees dat op zondag uren staat te pruttelen. Zomaar wat geuren die in me op komen als ik aan jou denk en aan het lekkere eten dat je maakte. Mijn geheugen stroomt vol. Al die herinneringen aan het eten dat jij maakte. Warm en weemoedig word ik ervan. Ik wil ergens heen rennen waar ik jou kan omhelzen, mama. Wo bist du? Ik zag je in de natuur toen je net dood was. Je droeg me en nu heb ik een meditatie-oefening geleerd waardoor ik jou en Minna weer om me heen voel. En weet je wel hoeveel Nicky Nina op jou is gaan lijken? Als ik mijn prachtige dochter plotseling in de stad tegen kom, schrik ik altijd eerst eventjes. De gelijkenis is verbluffend. Weemoedig word ik vanzelf als ik aan jouw heerlijke aardappelsalade, haringsalade met nieuwe aardappels of de witte koolsalade denk. Martin, Marian en ook Andre en Carla proberen jouw aardappelsalade te evenaren en schotelen deze ons voor op verjaardagsfeestjes.
Weemoedig maakt me de gedachte aan jou in de keuken. Je hebt de volle aandacht voor heerlijke schnitzels, witte koolsalade. Ik wil mijn handen om jou heen slaan en me heel dicht tegen je aan drukken. Je niet meer loslaten. Zelfs op je sterfbed was ik me niet altijd bewust van de eindigheid van het contact. Waar ben je? Kun je even iets doen of zeggen? Kun je even de zon laten schijnen of een plotselinge windvlaag door het raam laten gaan? Opeens mis ik jullie allebei. Jou en de man voor wie je het avontuur waagde om naar Nederland te reizen. Mijn vader.
Oh ja, de herinneringen aan de lekkere dingen die jij in de keuken klaarmaakte. De kwetsentaart, de kersentaart, de appeltaart, die taart met kokos en aardbeienjam. Hoe heette die koek ook alweer? Seebachertorte? Mijn dochters bakken ook zo graag. Dat zit in hun genen. Dat was al zo van kleins af aan. Of vinden alle kinderen het leuk om taart te maken?
Ik ben bang omdat ik jullie (jou en Peter) nooit meer zal treffen. Ja, alleen in mijn herinneringen en gedachten. Laatst kwamen jullie mij uit de zee halen toen ik een biodanza-oefening deed op een zondag. Het ging over de Griekse godin Venus die door Zeus uit het water werd gehaald. Ik ging ook de zee in als een Griekse godin en werd opgetild door jullie twee. Ik kan niet beschrijven hoe heerlijk dit gevoel was en hoeveel kracht het me gaf.
