Erica wilde geïnterviewd worden over hoe zij de liefde beleefde. Ze had al tevergeefs bij een andere verhalenmaakster aangeklopt toen ze mijn advertentie las in de Volkskrant. Liefdesdokter schrijft jouw liefdesverhaal. Ik werd geraakt door de poëtische en filosofische zinnen in haar mail.  “In allerlei opzichten is liefde het diepste, meest verlammende en vertekende verlangen wat een mens kan hebben. Maar als Jan bij me is, is alles goed met me, hoe pathetisch dit ook mag klinken. Hij is mijn toevluchtsoord. Wanneer we bij elkaar zijn, heb ik het gevoel dat ik vrijaf heb.” Erica schrijft regelmatig in een huis op het eiland Lesbos. Ze pakt haar zwarte Moleskine boekje en laat me de foto zien van het huis op dit groene Griekse eiland.

Erica: “Ongeveer twee jaar lang werkten Jan en ik samen in Den Helder, bij de bank. Toen ik begin dit jaar vertrok, hield de directeur – gekleed in een pak wat te flodderig om zijn lijf hing – een formele afscheidsspeech, waarin hij mijn kwaliteiten als actuarieel medewerker de loftrompet toe stak. Na een paar wijntjes ging mijn vriend ook nog een praatje houden. Het was grappig dat Jan allerlei uitspraken kon doen, waarvan de erotische lading de andere collega’s totaal ontging. Ik zou Jan het liefst omschrijven als een vrije vogel. Hij is 12 jaar ouder en alleen zijn lange donkergrijze bakkebaarden verraden zijn leeftijd. Zijn haar is nog donkerblond. Het is bijzonder dat ik eerder kan stoppen met werken dan hij. Jan wordt volgend jaar 66, maar ik ben net 54 geworden.  Nu ik niet meer hoef te werken kan ik me helemaal wijden aan het schilderen van portretten van bekende eilandgenoten. Mijn zoon studeert sinds september vorig jaar in Groningen, waardoor ik zijn kamer kon verbouwen tot een atelier. Iedere dag schilder ik tot een uur of 2 in de middag.”

Wat is jullie geheim? Waarom hebben jullie het na al die tijd nog steeds leuk met elkaar? Erica: “Ik denk dat elkaar vrij laten ons succes is. Soms weet ik dagen niet waar Jan uithangt, maar ik vertrouw er op dat hij altijd weer bij me terugkomt. Het doet me denken aan de liefde die Karen Blixen voelde voor Denys Finch Hatton. Je weet wel van de film Out of Africa, prachtig gespeeld door Robert Redford en Meryl Streep. Ook hij laat zich niet binden maar hij weet wel altijd de weg te vinden naar haar landhuis om bij haar muziek te maken en zijn verhalen te vertellen.  Jan heeft ook een enorme vrijheidsdrang. In het begin van onze relatie had ik regelmatig het gevoel dat ik niet werkelijk belangrijk voor Jan was. Ik moest enorm wennen aan het feit dat hij niet de minste behoefte voelde om verantwoording aan me af te leggen: zoals gezegd had ik soms geen flauw idee waar hij uithing.”

Ben je dan niet bang dat hij misschien meer vriendinnen heeft? Erica kijkt me enigszins verbaasd aan. “Ik weet wel zeker dat hij ook met andere vrouwen vrijt. Daar heeft hij eigenlijk nooit een geheim van gemaakt. Het stemde me in het begin wel heel onrustig. Misschien zou hij iemand anders wel leuker kunnen vinden dan mij. Maar die onzekerheid is er nu helemaal uitgesleten. Ik ken Jan nu ruim tien jaar en ook als hij fysiek niet bij me is, voel ik me toch verbonden.”