Jongste dochter is ook 18 geworden. Tijdens Lowlands notabene. Dochter die zich als kleuter het liefste achter mijn benen verschanste slaapt nu in een klein tentje met beste vriendin. Een pot pindakaas mee in de tas om de ontbijtkosten te besparen. Ik moet er erg aan wennen maar zeg natuurlijk niets. Zo verstandig ben ik wel. In Kopenhagen waar we samen een week rondfietsten, voelde ik in de ronde toren al een heftig gemis toen ze voor me liep in haar nauwsluitende spijkerbroek. En korte shirt. En ik aan de toekomst dacht.
Op een of andere manier vond ik het veel makkelijker om mijn oudste te laten uitvliegen dan mijn jongste. Misschien was ik wel te veel met mezelf bezig ten tijde van Nicky’s avonturen. Ik was net gescheiden en dacht dat ik zonder man niet gelukkig zou kunnen zijn. Dus was op jacht naar leuke, lieve troost mannen die het gemis van mijn grote liefde konden verzachten. Of is het anders als je oudste of je jongste uitvliegt. Kijk je je oudste groot en hou je je kleinste klein. Aangezien ik zelf de jongste ben wil ik dat laatste absoluut niet doen. Ouders die je zelfvertrouwen versterken hebben we allemaal hard nodig. Dat geldt ook voor haar met haar 18 mooie zomers – vol sproeten en moedervlekjes.