Een afscheidsbrief schrijven aan je geliefde terwijl je coach virtuoos op de vleugel speelt. Hoe mooi is dat. De tranen rollen over mijn wangen. Enerzijds doordat mijn eigen woorden me pijn doen, anderszijds door de tonen die me door merg en been gaan.

Na twee uur te hebben gepraat over mijn geliefde krijg ik 3 lege velletjes en een boek ter ondersteuning, om het schrijven te vergemakkelijken. Ik zak wat onderuit op de bank. En neem nog een slokje koude koffie. De pen beweegt vanzelf over het papier. “Daarom breek ik met jou. Hoe pijnlijk ook. Hoe jammer, het had zo mooi kunnen zijn.” Refererend aan een mooie tekst van Frank Boeijen. Ook momenten van liefdesverdriet lijken op elkaar. Ik kan me nog herinneren dat ik overal witte simca’s zag rijden toen ik op mijn 17e afscheid moest nemen van een knappe drummer uit een aangrenzend dorp. Hij haalde me altijd op met de witte simca van zijn moeder.

Ik was vergeten hoe scherp en hoe fysiek liefdesverdriet kan voelen. Het voelt de komende weken onaangenaam zwaar in mijn buik en de rondtollende gedachten varieren van: hoe kan hij zo wreed zijn, misschien heb ik het allemaal verkeerd begrepen, misschien staat hij morgen op de stoep met donkerrode pioenrozen.

De voorlaatste liefdespijn was voor de vader van mijn dochters. De vanzelfsprekende liefde. Twintig jaar lepeltje aan lepeltje. Ik voelde ook bevrijding. Ik kan weer gaan en staan waar ik wil. Het lijkt alsof ik met de tijdmachine teruggeplaatst ben in mijn studententijd. Dit wordt versterkt door de dagen dat mijn dochters bij hun vader wonen. Dan kan ik een maaltijdsalade halen of lekker weer prei met champignons roerbakken. Mijn jongste vindt dat helemaal niet lekker. Ik vermoed dat liefdespijn ook de lade met oude pijnen hartgrondig openrukt en dat je door alle herinneringen aan vriendjes die je hebben verlaten weer voelt. Gelukkig schijnt de zon en is er heerlijk koel zwemwater om je vrij te zwemmen van verdriet. In het zwemhokje kan ik me dan even laten gaan. Een hele grote handdoek voor de tranen.

Met dank aan www.liefdesverdriet.info