Vera: “Je mag je aan zoveel mogelijk mannen laven als je wilt, zei mijn beste vriendin. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd (en ook weer wel;). Niet veel later las ik in Scheiden of blijven van de psycholoog Mira Kirshenbaum dat de Chinezen zichzelf drie toestemmingen geven. Je geeft jezelf toestemming om bepaalde dingen te ervaren, die niet gangbaar zijn. Dat was voor mij de aanmoediging. Niet veel later sprak ik Heleen, de vriendin van mijn jeugdvriend Fred, die een feest gaf omdat hij 50 was geworden. Dat hij daarbij werd getrakteerd op een smakeloze striptease laten we even voor wat het is. Heleen had zich omgedraaid tijdens het zogenaamde wellustige gedraai van een dikke dame in te krappe lingerie. Voor mij de kans om langer met haar te praten over de liefde. Ik biechtte haar op dat ik wel graag wilde vrijen om mijn huidhonger te stillen, maar me niet wilde binden.

Zij vertelde me over een serieus bureau dat vrouwen koppelde aan gebonden polyamoureuze mannen. Zo ontmoette ik Puur Natuur, de beste kandidaat voor een vrouw die net door haar man is verlaten. Liefdevolle aandacht kenmerkte deze man die twee dagen per week in een timmerwerkplaats allerlei bankjes en stoelen maakte van gaaf hout getiteld Puur Natuur. Mijn eerste cadeau van hem was dan ook een minimeubeltje. Mijn dochters zagen ook hun moeder weer glimlachen.

Tijdens mijn eerste schreden op het liefdespad koos ik dus niet voor een vrije man om mee te zoenen. Daar kreeg ik allerlei commentaar op. Waarom gaat hij niet voor jou? Dat ik dat helemaal niet wilde, wekte de nodige argwaan. De ogen van mijn vriendin werden groot en al mijn antwoorden gaven haar de mogelijkheid om door te vragen. Want ik wilde iets anders dan de gemiddelde vrouw of man. En dat werd vaak niet begrepen. Waarom vrij je niet met een vrije man? In mijn beleving willen die dan toch een relatie, was mijn antwoord. En daar was ik nog niet aan toe.

Tijdens mijn eerste vakantie alleen met mijn dochters in de Volkswagen bestel- bus troost mijn geliefde me op afstand tijdens een hele heftige storm. Hij was er, maar alleen niet fysiek. Voor mij was het genoeg. HIj kwam een keer in de week voor me koken en daarna of daarvoor zoenden we. Een klein jaar later heb ik hem los gelaten maar we zijn altijd vrienden gebleven.”