Nu lees ik het boek Houd me vast van Sue Johnson. Dit boek is van een hele andere orde dan Verslaafd aan Liefde van Jan Geurtz. Waar Geurtz het zoekt in autonomie en zelfstandigheid is Johnson geïnspireerd door de hechtingstheorie van de Britse psychiater John Bowlby. De kerngedachte van Bowlby is dat de ogen van onze geliefden een spiegel zijn waarin we ons zelfbeeld gereflecteerd zien. Relaties zijn dus uitermate belangrijk voor ons in die zin.

Wat mij vooral heel erg aanspreekt is dat Johnson de dynamiek in een relatie heel goed onderzoekt en daarin de onderliggende behoefte benoemt of blootlegt. De dynamiek noemt zij de polkadans en wat er onder de kwaadheid, de afstandelijkheid kan zitten is de behoefte aan aandacht, liefde en geborgenheid. Er staat ook ergens in het boek geschreven dat er niets mis met je is als je als volwassene behoefte hebt aan hechting. Als je dit boek leest, krijg je meer begrip voor elkaar en voor de patronen in je relatie. Als je die leert herkennen en steeds beter leert stoppen kun je je meer emotioneel verbinden met elkaar. Ik kom er de volgende keer nog op terug, maar ik denk dat dit boek heel heilzaam en verfrissend kan zijn voor mensen die in relatie met elkaar zijn en het gevoel hebben dat ze zijn vast gelopen.